Πολιτεύεσαι και δεν ντρέπεσαιφωνάζεις στα μπαλκόνια, δακρύζεις στην Τ. V,
σε λένε στις ειδήσεις, σου κάνουν κριτική
πέρασαν χίλια χρόνια από τότε στο βουνό
που φώναζες αέρα κι έσπερνες πανικό.
Ρε μπάρμπα, πες μου κάτι γιατί θα τρελαθώ
θα στρίψει το μυαλό μου θα πέσω στον γκρεμό
άλλαξαν τα μυαλά σου ή τα 'πιασες χοντρά
κι έγιν' η επανάσταση χωράφια και λεφτά;
Υπόγεια Ρεύματα, από το δίσκο «Ο μάγος κοιτάζει την πόλη»
3 σχόλια:
Πιστεύω πως όλοι εκείνοι οι μεγάλοι "επαναστάτες" που κάθε 17 Νοέμβρη αυτοδιαφημίζονται ως "σωτήρες του έθνους", είναι αυτοί οι βολεμένοι που κάποτε ως νέοι είχαν όνειρα και ελπίδες αλλά στη συνέχεια τα πρόδωσαν μαζί με τους εαυτούς τους για λίγα παραπάνω χρήματα ή ένα βόλεμα σε υψηλά κλιμάκια.
Δυστυχώς αυτό το φαινόμενο στο τόπο μας είναι ολοκληρωτικό. Δεν μπορώ να βρω εξαιρέσεις στον κανόνα. Νομίζω η φωνή στο τραγούδι είναι της συνείδησής τους.
Η μεγαλύτερη κατάντια για αυτούς είναι να θυμούνται τον εαυτό τους στα νιάτα τους και η μεγαλύτερη κατάντια για μας, να τους ψηφίζουμε.
Καταρχήν πολλά πολλά συγχαρητήρια στον υπουργό μας που ξέθαψε αυτό το τραγούδι όμως μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες ωραίες εκπλήξεις.
Σε αυτό που λες Τρίτο πρόσωπο έχεις κάποιο μικρό λάθος. Τα υπόγεια ρεύματα καυτηριάζουν τη σημερινή κατάντια της Ελλάδας που στο παρελθόν έσπερνε πανικό, φώναζε αέρα το '40 και έκανε επαναστάσεις ενώ στην εποχή μας οι επαναστάσεις αλλοτριώθηκαν και γίνονται μόνο για λεφτά ή βόλεμα όπως λες.
Εξαιρετική πρόκληση για αυτογνωσία και κριτική προ των ευρωεκλογών! Συμφωνώ με τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα αλλοτρίωσης που λες.
Επίκαιρο το θέμα και το τραγούδι φωτογραφίζει απολύτως την συμπεριφορά των πολιτικών της εποχής μας.
Συμφωνώ απολύτως με το "Τρίτο πρόσωπο" και είναι σαν να παθαίνουν μια παράξενη μετάλλαξη οι άνθρωποι αυτοί από την στιγμή που αποκτούν αξιώματα.
Σαν να ξεχνούν τι σημαίνει να είσαι απλός, καθημερινός άνθρωπος με ανάγκες, προβλήματα, βάσανα.
Σαν να ζουν σε άλλο πλανήτη.
Δεν ξέρω αν αυτή η αλλοτρίωση οφείλεται στο γεγονός, ότι αφού εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες τους, ξαφνικά λειτουργούν τόσο αδιάφορα, τόσο ανάλγητα.
Στο μόνο σημείο που μπορώ να τους δικαιολογήσω είναι ότι "όποιος είναι έξω απ' το χορό πολλά τραγούδια λέει", δηλαδή υπόσχονται, πολιτικολογούν όντας νέοι ιδεολόγοι και όταν μπαίνουν στο σύστημα, φοβούμενοι μην χάσουν οφίκια, προνόμια κλπ. υποτάσσονται και δεν έχουν την δύναμη, το ανάστημα και το ψυχικό σθένος να αντισταθούν και να πολεμήσουν γι' αυτά που με τόση θέρμη υπόσχονταν.
Όσο για την "συνείδηση" δεν γεννάται λόγος, "πεθαίνει" από την στιγμή πραγματοποιούνται οι φιλοδοξίες τους.
Η ευαισθησία τους εγκαταλήπει, η ακοή τους ανύπαρκτη.
Και είναι λυπηρό αυτό που συμβαίνει, γιατί οι πολίτες αντιλαμβάνονται τον εμπαιγμό.
Στις όλες δυσκολίες της ζωή τους και τις δυσχέρειες, προστίθεται και η απογοήτευση για εκείνους και το μέλλον των παιδιών τους.
Η ευχή μου είναι να υπάρξουν κάποιοι πολιτικοί "Άντρες" ή "Γυναίκες", που ν' αγαπούν τους ανθρώπους - πολίτες πάνω από τα συμφέροντά τους.
Για τούτη τη χώρα ας υπερβάλλουν εαυτόν.
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ
Δημοσίευση σχολίου