Ἐκπορεύονταν ἀπ' τὸ στῆθος μου ἔρωτες γιὰ ὅλα ὅσα ἔβλεπα
κι ὅσα ἡ ψυχή μου συλλάβαινε
πίσω ἀπ' τὰ πράγματα ποὺ ἔβλεπα.
Καὶ σοῦ χάιδευα τὸ νερὸ
καὶ σοῦ μιλοῦσε ἡ ψυχή μου
πολὺ τρυφερὰ κ' αἰσθανόμουνα
λύπη. Ὁ οὐρανὸς σὲ ἀγκάλιαζε
ἐνῶ ἐγὼ δὲ μποροῦσα.
Από τη «Συνάντηση με τη Θάλασσα» του Νικηφόρου Βρεττάκου, εκδ. Τρία Φύλλα
5 σχόλια:
Με δυσκολεύει κάπως ο τίτλος. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Για ακόμα μία φορά πανέμορφη η φωτογραφία.
Ίσως αντί του συμπορεύομαι υπάρχει το εκπορεύομαι. Αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω και εγώ τον ποιητή. Κάποια βοήθεια μήπως; Υπουργέ μου μας δυσκολεύεις.
Ο τίτλος δεν είναι του Βρεττάκου. Ο ίδιος στη Συλλογή του έχει τίτλο "Εκπορεύονταν". Θέλησα να βάλω αυτό τον τίτλο με την εντός παρενθέσεως υποσημείωση για να καταδείξω ακριβώς αυτή τη πλαστική των λέξεων.
Υπάρχει λοιπόν το ρήμα πορεύομαι και δυο προθέσεις. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στη κρίση του καθενός είναι με ποια από τις δυο , την εκ ή την συν, θα πορευτεί. Εδώ ο ποιητής έμεινε με την πρώτη επειδή ατύχησε, όπως και οι περισσότεροι, να βαδίσει με τη δεύτερη. Έτσι κάπως η ζωή αποκτά τις προθέσεις που της δίνουμε ή που μας αφήνουν.
Από τη στιγμή δε που η ζωή παύει να είναι συμπόρευση, μένει μόνο η εκπόρευση όσων ως αντανάκλαση του έξω κόσμου, μεταμορφώνονται στη ψυχή σου και εκπορεύονται με κέθε τρόπο, στον Βρεττάκο ως έρωτας, ως θαυμασμός, ως πλησμονή ή ως ανολοκλήρωτο.
Η προβληματική λοιπόν αρχίζει από τη στιγμή που μπερδεύονται μεταφορικά οι κυριολεκτικές προθέσεις πρώτα στο λεξιλόγιο κι έπειτα στην ποιότητα της ζωής μας.
Ελπίζω να ξεδιάλυνα δυο τρία πράγματα. Να θυμάστε μόνο πως στη ποίηση ούτε η λογική ούτε η αλήθεια είναι μία.
Διαφωτιστικότατος! Ευχαριστώ. Εσύ τώρα εκπορεύεις ή συμπορεύεσαι;
Συμπορεύομαι.
Δημοσίευση σχολίου