Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Νυχτερινή ευωδία

Μερικὲς φορὲς ἡ ἐρημιὰ γίνεται ἀνυπόφορη, παίρνεις τότε ἕναν ἀριθμὸ τηλεφώνου ἔστω γιὰ ν’ ἀκούσεις μία φωνή, ζητᾶς ἕνα ὄνομα «λάθος» σου ἀπαντᾶνε.

Ὅλα ἦταν λάθος, κι οἱ δρόμοι ποὺ πήραμε καὶ τὰ λόγια ποὺ εἴπαμε, καὶ τὰ χέρια ποὺ κρατήσαμε...

Παιδὶ κρυβόμουν πίσω ἀπὸ τὸν κομό, ἐκεῖ ἦταν τὸ ἄπειρο, ἀλλὰ δὲν χωροῦσε παρὰ μόνο ἐμένα- γι’ αὐτό σας λέω μὴ ζητᾶτε περισσότερα κι ἀργότερα, ἄντρας πιά, καθόμουν πίσω ἀπὸ τὰ τζάμια καὶ κοίταζα τὰ φῶτα τῆς πόλης

Ἔτσι γνώρισα τὸ ἀναπότρεπτο τῶν χωρισμῶν – τί θ’ ἀπομείνει λοιπὸν

Τί θ’ ἀπομείνει ἀπὸ τόσες προσδοκίες, τόσους στεναγμούς;

Ἕνα ὄνομα καὶ δυὸ χρονολογίες χαραγμένες στὴν πέτρα ποὺ ὁ καιρὸς θὰ τὶς σβήνει σιγὰ σιγά.

Ὅλοι φεύγουμε, χωρὶς νὰ μάθει τίποτα ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον. Γιατί; Τί φταίει;

Ἢ μήπως ὅλα γίνονται γιὰ κάποιο λόγο μυστηριώδη; Ἕνα ἄλυτο αἴνιγμα ἴσως ἢ μία τιμωρία;

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα ποὺ μυρίζει ἡ γῆ – ὢ ἀνθισμένη ματαιότητα τοῦ κόσμου

Από τα «Χειρόγραφα του Φθινοπώρου» του Τάσου Λειβαδίτη, εκδόσεις Κέδρος

Δεν υπάρχουν σχόλια: