Ο μόνος δρόμος

Ποτὲ δὲ φανταζόμουν πὼς θὰ μποροῦσα ν’ ἀγαπήσω ἔτσι. Μοῦ εἶναι ἀδύνατο νὰ σοῦ ἐξηγήσω τί εἶναι αὐτὸ τὸ τρομερὰ δυνατὸ καὶ ζωντανὸ πράγμα ποὺ κρατῶ μέσα στὴν ψυχή μου καὶ μέσα στὴ σάρκα μου. Εἶμαι κάποτε σὰν τρελὸς ἀπὸ τὸν πόνο καὶ αἰσθάνομαι πὼς ὅλοι οἱ ἄλλοι μου δρόμοι ἔξω ἂπ αὐτὸν τὸν πόνο, εἶναι κομμένοι. Πῶς μόνο ἄπ΄ αὐτὸν μπορῶ πιὰ νὰ περάσω.

Από την "Αλληλογραφία Σεφέρη - Μάρως", εκδόσεις Ίκαρος