Ο επίλογος περιλαμβάνει ενθουσιώδεις περιγραφές από καλοκαιρινές αποδράσεις σε καταγάλανα νερά κάποιου ελληνικού νησιού, κάποιας πασαλειμμένης επίσκεψης σε τουριστικό θέρετρο του εξωτερικού, κοσμοπολίτικα συναπαντήματα και νοσταλγικές ερημικές περιγραφές. Όλα αυτά πλαισιωμένα από αμέτρητες ηλεκτρονικές φωτογραφίες, ελέω της κινητής ευκολίας, που βέβαια βλέπονται ανάλογα αδιάφορα ή μισοβαριεστημένα από τον όποιον θεατή που για λόγους ευγένειας και δήθεν έκπληξης δηλώνει τουλάχιστον εντυπωσιασμένος. Οι φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πλουτίζουν από τα μονόχνωτα επαναλαμβανόμενα copy paste σχόλια θαυμασμού για το θεόσταλτο δώρο της καλοκαιρινής απόδρασης. Ένα πάρε δώσε ματαιοδοξίας και χαμηλής αυτοεκτίμησης για όσους ζητιανεύουν το νόημα που τους λείπει.
Κι έπειτα έρχονται τα δύσκολα. Ή καλύτερα τα λιγότερα δύσκολα. Η στιγμή που καλείσαι να φτιάξεις το πλάνο για το επόμενο της χρονιάς, αυτής που μετριέται ως τις επόμενες διακοπές. Αναπροσαρμόζεις πράγματα, εκτιμάς περασμένα, οργανώνεις σχέδια, βλέπεις τον εαυτό σου πως εκτός από το πλούσιο μαύρισμα έχει προσθέσει και πολλή αυτοπεποίθηση για νέες ουσιαστικές αλλαγές. Είχες σίγουρα περισσότερο χρόνο να εκτιμήσεις κάποια πρόσωπα και πράγματα μακριά από την πίεση της καθημερινής ρουτίνας και της βιοτικής μέριμνας. Έβαλες τον εαυτό σου, τον ξεκούραστο κάτω από την καλοκαιρινή ομπρέλα εαυτό σου, απέναντι, τον ρώτησες τι θέλει και τι όχι, τι κρατά και τι αφήνει, πού να πάει και με ποιους, ποιος είναι ο δρόμος, ποια η πορεία και ποια η αξία στο κάθε τι. Τώρα είναι η εποχή, αυτή η καλοκαιρινή ανάπαυλα έδωσε όλες τις απαραίτητες ευκαιρίες για ορθή αξιολόγηση και ιεράρχηση του μελλοντικού πλάνου. Επιτέλους ήρθε η εποχή για μια νέα αρχή! Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες, τώρα έφτασε η στιγμή να αλλάξουν όλα, θα τα αλλάξω όλα, θα γίνει η αρχή της νέας μου αρχής!
Η απάντηση είναι απλή. Πολύ απλή. Η αρχή της αρχής είναι πως… δεν υπάρχει αρχή. Όσες φορές στη ζωή μου προσπάθησα, ή δοκίμασα να πείσω τον εαυτό μου, να κάνει μια νέα αρχή διαπίστωσα πως δεν ήμουν παρά σε κάποιο σημείο ενός δρόμου το πρώτο βήμα του οποίου είχα κάνει πριν πολύ καιρό αν όχι χρόνια. Κι αυτός ο εαυτός μου δεν ήταν παρά αυτός που δεν βγήκε από μέσα μου ποτέ, ο γνώριμος ή ο καλά κρυμμένος εγώ με όλα τα σπάνια δώρα ή και τα τραύματα, τις ευχάριστες ή άσχημες αναμνήσεις κι εμπειρίες. Αυτός που σχεδίαζα όλο το καλοκαίρι να γίνω μέσα από μικρές και μεγάλες αποφάσεις, μικρά και μεγάλα σχέδια δεν ήταν παρά ο κρυμμένος μου εαυτός που συνόδευε κάθε μου βήμα έως τώρα. Δεν υπάρχει νέα αρχή. Απλά νέο βήμα στον ίδιο δρόμο. Ο δρόμος είναι ο ίδιος, η κατεύθυνση αλλάζει.
Δεν έγινες νέος άνθρωπος επειδή πήρες μια ή χίλιες αποφάσεις. Νέος άνθρωπος γίνεσαι μέσα από πράξεις, από μια διαδρομή, όχι από μια ή χιλιάδες σκέψεις. Υπάρχουν αναρίθμητοι παράγοντες που έχουν δημιουργήσει τον σημερινό μου χαρακτήρα. Είναι αδύνατον να εξαφανιστούν ή να προσποιηθώ πως τους ξεπέρασα για να κάνω μια οποιαδήποτε νέα αρχή. Στην ουσία απλά τους διαχειρίζομαι διαφορετικά, δίχως να παραβλέπω την ύπαρξή τους. Είναι για παράδειγμα να ξεχνάμε το παιδί που κάποτε υπήρξαμε όλοι μας πιστεύοντας πως γεννηθήκαμε ώριμοι και κάνοντας μια ζωή το σωστό ή το καλύτερο. Δεν φυτρώσαμε, κάποτε γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε κι οι ρυτίδες στο μέτωπο και στην καρδιά δεν είναι παρά τα παράσημα του χρόνου για το δικαίωμα περήφανα να πορεύεσαι από κάτι μικρό σε κάτι σπουδαιότερο.
Σε αυτό τον πρόλογο της νέας περιόδου υποσχέθηκα κι εγώ στον εαυτό μου να κάνω πράξεις παρά σχέδια. Να δώσω μορφή σε ό,τι μπορεί να εκφραστεί. Κι από τα χίλια ας γίνει το ένα, αυτό που μπόρεσα, αυτό που προσπάθησα, αυτό που δοκίμασα, ακόμη κι η αποτυχία ένα μισοτελειωμένο έργο είναι, μια παρ’ ολίγον επιτυχία. Σημασία δεν έχει να ονειρεύεσαι τον ουρανό με τ’ άστρα. Σημασία έχει να τον κρατάς στα χέρια σου, δίπλα σου, μέσα σου, γύρω σου. Να γίνεσαι ό,τι καλύτερο μπορείς γιατί απλά δεν μπορείς να γίνεις κάτι παραπάνω από τις πράξεις σου. Όλα τα άλλα είναι όμορφα σχέδια, αισιόδοξες υποσχέσεις, ελπιδοφόρα μυστικά αλλά δεν βελτιώνουν την πραγματικότητά σου παρά μόνο την φαντασία και την φυγή σου.
Η λογική θα αποτελεί αιωνίως τον πρώτης σειράς βοηθό για να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους. Πίσω από τις μεγαλεπήβολες αποφάσεις δημιούργησε ένα τίμιο διάλογο με τον εαυτό σου, όχι αυτόν που θα γεννηθεί αύριο, αυτόν που σε συνοδεύει όλα αυτά τα χρόνια στον ίδιο δρόμο εκ γενετής, για όλα αυτά που θες να κρατήσεις ή να αλλάξεις. Αυτό που ονομάζουμε νέα αρχή ίσως δεν είναι τίποτε άλλο παρά άλλη μια μέρα στην ιστορία των χρόνων μας. Δεν μπορώ να τα κάνω όλα κι ούτε θα τα κάνω. Θα κάνω ό,τι μπορώ κι αν μπορέσω. Γι’ αυτό λοιπόν με τη βοήθεια της λογικής και του καλού σχεδιασμού, βάζοντας τα πράγματα επί τάπητος, ας συνεχίσω το βάδισμα στον απίστευτα δύσκολο κι απερίγραπτα όμορφο δρόμο που αποκαλούμε ζωή.
Το καλοκαίρι έφυγε. Οι αποφάσεις είναι εδώ. Για να φτιαχτούν σωστά πριν γίνουν πράξη. Η ζωή θα αποδείξει πόσες από αυτές θα τις χωρέσει. Η αρχή παραμένει το ήμισυ του παντός επειδή το άλλο μισό το συναντάμε κάθε φορά στον εαυτό που ήμασταν χθες. Δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Τον συναντάμε κάθε μέρα με άλλο βλέμμα. Όχι λόγια λοιπόν, δεν έχει σημασία. Η αρχή της αρχής είναι πως δεν υπάρχει αρχή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου