Τα θραύσματα τα διασκορπιζόμενα ασπλάχνως
Στις οδούς και τις ρύμες της υφηλίου οικουμένης
Πατούμενα υπό πάντων ως μη όντα
Συλλέγονται και συντίθενται ευλαβώς
Από χέρια ικανά μαΐστορος σε μορφές ψηφιδωτές
Κάλλους αφθίτου
-Συνειρμική μετάβαση στο μυστήριο του σπόρου του σίτου
Που πρέπει πρώτα να πέσει και να αποθάνει εις την γην
Για να αποφέρει καρπόν αγλαόν και χρυσένδυτον-
Στο σκοτάδι της πιο βαθειάς νύχτας κυοφορείται
Κρυφίως η πλησμονή του φωτός
Όπως σαφώς μαρτυρείται στα ευμεγέθη μάτια
Των νοσταλγών της Ογδόης Ημέρας
Των ευαγγελιζομένων επ’ ελπίδι
Ότι η ζωή θα ανατείλει τρισένδοξη
Εκ της κοιλίας του μνήματος.
Τα «θραύσματα» είναι ποίημα του Κωνσταντίνου Μπιμπή
Κυριακή 8 Απριλίου 2018
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου